Fresssssh(;
I'll consider this as my first day to step inside my HAPPY PANCAKE BOX.
Hindi ko aakalain na ito na.. sisimulan ko na ngang tunay ang paglalakbay sa loob ng panibagong chapter sa buhay ko. Ang buhay kung saan wala ang anghel na naging minsan ay kalahati ng buhay ko. Akala ko, hindi na ko makakaSurvive, medyo o.a pakinggan pero yun talaga yung feeling ko. Wala na ang mga bagay na nakasanayan kong gawin.. ang maghintay. Yun talaga ang pinakanakasanayan kong gawin araw araw, ang maghintay ng mensahe, tawag at tao. Walang araw siguro na hindi ko nakakalimutan gawin ang bagay na ito. Wala naman akong reklamo noon dahil masaya naman akong naghihintay kahit maikli talaga ang pasensya ko. Sa sobrang inaasam asam kong darating ng hinhintay ko ay nawala na lang na parang bula.
Sa totoo lang hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwalang dito mahahantong ang lahat. Walang naman akong pagsisisi, dahil naging masaya naman ang mga taon na yun kahit papaano at nagampanan ko din naman ang papel ko ng maayos kahit alam kong naging sablay din ako.
Malungkot at masaya, yan ang nararamdaman ko araw araw. Hindi mo ko masisisi, masyado pang fresh ang mga sugat at may araw pa din na hindi maiiwasan ang isang timba ng luha. Malungkot akong hindi ko pa rin halos matanggap at hindi ko alam kung gaano at ano ba ang naging mismong kasalanan ko para mahantong sa triple kill sakit ang nangyari. Masaya naman akong masaya na anghel ko sa ibang lugar at mas nararamdaman niya yung tuwang hindi ko naibigay sa mga panahon noong kasama ko pa siya. Masaya din ako para sa sarili ko, dahil kailangan ko.
Walang araw na may hindi nagtatanong sa akin.. "Kamusta ka na?" Posibleng sa dalawang dahilan, baka "nag aalala nga" o "naghahanap ng tiyempo para magkwento ko". Hindi ko talaga maintindihan.
Sa totoo lang, hindi ko din naman sila masisisi, alam kong madami ang naghihintay at madami ang nag abang, kumbaga sa teleserye, sila yung viewers at palaging nag aabang sa susunod na kabanata. Pero anong magagawa ko, sabi ni Direk, hindi daw yun yung ending ng teleserye namin. Nabuwag yung love team. SAYANG NAMAN! Pero madami pa naman ang posibleng mangyari, maaring sawi pa ang bida.. malay mo naman, may dadating na bagong leading man o kaya naman, They're meant to be til' the end d buuh? hindi natin alam, dahil si Direk ang nakakaalam. Excited na ko sa ending ♥
Pero sabi nga ni God, May dahilan siya kaya niya ito ginagawa sa amin, at alam kong maganda ang mga dahilan niya. At paunti unti ko ng nasisilayan :">
Salamat sa kanya, sa'yo, sa kanila at kay GOD ♥
Hindi ko aakalain na ito na.. sisimulan ko na ngang tunay ang paglalakbay sa loob ng panibagong chapter sa buhay ko. Ang buhay kung saan wala ang anghel na naging minsan ay kalahati ng buhay ko. Akala ko, hindi na ko makakaSurvive, medyo o.a pakinggan pero yun talaga yung feeling ko. Wala na ang mga bagay na nakasanayan kong gawin.. ang maghintay. Yun talaga ang pinakanakasanayan kong gawin araw araw, ang maghintay ng mensahe, tawag at tao. Walang araw siguro na hindi ko nakakalimutan gawin ang bagay na ito. Wala naman akong reklamo noon dahil masaya naman akong naghihintay kahit maikli talaga ang pasensya ko. Sa sobrang inaasam asam kong darating ng hinhintay ko ay nawala na lang na parang bula.
Sa totoo lang hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwalang dito mahahantong ang lahat. Walang naman akong pagsisisi, dahil naging masaya naman ang mga taon na yun kahit papaano at nagampanan ko din naman ang papel ko ng maayos kahit alam kong naging sablay din ako.
Malungkot at masaya, yan ang nararamdaman ko araw araw. Hindi mo ko masisisi, masyado pang fresh ang mga sugat at may araw pa din na hindi maiiwasan ang isang timba ng luha. Malungkot akong hindi ko pa rin halos matanggap at hindi ko alam kung gaano at ano ba ang naging mismong kasalanan ko para mahantong sa triple kill sakit ang nangyari. Masaya naman akong masaya na anghel ko sa ibang lugar at mas nararamdaman niya yung tuwang hindi ko naibigay sa mga panahon noong kasama ko pa siya. Masaya din ako para sa sarili ko, dahil kailangan ko.
Walang araw na may hindi nagtatanong sa akin.. "Kamusta ka na?" Posibleng sa dalawang dahilan, baka "nag aalala nga" o "naghahanap ng tiyempo para magkwento ko". Hindi ko talaga maintindihan.
Sa totoo lang, hindi ko din naman sila masisisi, alam kong madami ang naghihintay at madami ang nag abang, kumbaga sa teleserye, sila yung viewers at palaging nag aabang sa susunod na kabanata. Pero anong magagawa ko, sabi ni Direk, hindi daw yun yung ending ng teleserye namin. Nabuwag yung love team. SAYANG NAMAN! Pero madami pa naman ang posibleng mangyari, maaring sawi pa ang bida.. malay mo naman, may dadating na bagong leading man o kaya naman, They're meant to be til' the end d buuh? hindi natin alam, dahil si Direk ang nakakaalam. Excited na ko sa ending ♥
Pero sabi nga ni God, May dahilan siya kaya niya ito ginagawa sa amin, at alam kong maganda ang mga dahilan niya. At paunti unti ko ng nasisilayan :">
Salamat sa kanya, sa'yo, sa kanila at kay GOD ♥
