......
Sorry hindi ko na kaya, alam kong mali ako, alam kong kasalanan ko. I blame myself for everything. Masakit para sa akin at alam kong masakit din para sayo. Pero sana maintindihan mo din.
TIME. isa sa mga pinakaimportanteng bagay na hindi mawawala sa pang araw araw ng mga tao. para sa mga taga-western, LINEAR ang tingin nila dito, para sa ating mga pinoy, CIRCULAR kaya nga tayo may tinatawag na "Filipino Time" na ang totoo, present oriented ang ibig sabihin at hindi late. Palaging may "BUKAS NA LANG" habit. Sa lahat ng bagay, ito ang pinaka importante para sa akin, lalo na sa nagmamahal na gaya ko *o.a lang noh?*
Noon, sa mga past relationships ko, isa sa mga bagay ang di ko napahalagahan ang ORAS. Hindi kasi ako yng tipo ng tao na nagsspend ng time para sa isang tao. Hindi pa rin naman ako ganung ka mature para maintndhan yun. Kaya nahahantong ang lahat sa break up. Kasi daw, wala daw akong time para sa kanya. I learned a lot through my mistakes, namomotivate ko yung sarili ko.. so i promised myself, that whenever i fall in love again, ill make sure to give time for my partner. And nagawa ko nga, i never lose time for him.
On the other side of the story, Time is a drug. Too much of it kills you. And that's what i dont really expect. For me, ginagawa ko lang naman kung anu din yung mga nais mo at kung ano yung mga sinabi mo sa akin, hindi ko makakalimutan yung mga bagay na sinabi mo tungkol sa mga yun, kung magbibitaw man sana ng salita, sana sinabi na lang sakin na hanggang salita lang yung mga yun.
Let me tell some of what im talking about.
Sabi ko sayo dati, kailangan mo din ng "ME TIME" yun bang oras para sa sarili mo, hindi puro "US TIME" kasi alam ko din naman na nais mo din ng oras para sa sarili mo. Hindi ko masyadong maalala yung exact words pero ang sabi mo sa akin, mas gusto mo ang "US TIME" at yung "ME TIME" mo ay para sa ating dalawa, at yung "ME TIME" ko ay para sa akin lang. It's unfair right? then sabi ko sayo, Hindi, dapat yung "ME TIME" mo sayo lang, pero kumontra ka pa rin. Im just asking for some, hindi ako humingi ng sobra. Binigay mo sakin yun. I spend my whole time for you din naman, im thankful that you still give me chance to spend on my own. you're giving din naman yung buong time mo sa akin. You even change your body clock para sakin, do you think i want you to do that every time you had your free time? NO. concern din naman ako sayo, at ayokong nagppuyat ka at nagpapalit ng body clock para sakin. but i appreciated everything you've done. I also want to give your time on your own. di ko alam kung bakit at anu ba nagawa ko na parang pinaramdam mo sa akin na hindi ko nabigay sayo yun.
SPACE. sa lahat ng bagay kailangan yan, para sa tao, bagay, hayop, words, sentences, at kahit ma-paragraph pa.
Kahit sino namang tao, kailangan ng space para makahinga, makagalaw ng maayos, at para maiwasan ang masakal. Sa tingin ko lang, may iba't ibang klase ng perspective kung paano maipapaliwanag ng isang tao ang SPACE para sa kanya. Kung ako ang tatanungin mo, yung SPACE yun yung isang lugar kung saan walang laman na pwede mong hayaang ganun o punuin ito dipende sa gusto mo.
Magulo pala ko magpaliwanag.
Malalaman mo namang sakal ka na kung di mo na kaya yung mga nangyayari sa paligid mo o kaya sawa ka na o kaya hindi mo na ma-take. wala naman akong masasabi tungkol dito, you have your own space, i have my own. Kaso sa tingin ko, sa mga sinabi mo sa akin, naging demanding ako, kaya siguro "nasakal kita". Ok sabihin nating hindi kita nasakal pero, parang pinagdamot ko sayo yung space mo. I always give you time to do your own thing, homeworks, projects, family time, friends or whatever.
Naintindhan ko din naman kung minsan, hindi mo na ko mamessage or matext or matawagan for some reasons. Siguro kaya ako nagtatampo dahil na din nasanay ako na dapat ganito, dapat ganyan.
Pag sinasabi ko sayo na, "sige gawin mo muna po yung hw mo, baka nakakaistorbo ako" hindi mo nagugustuhan, instead nagiging negative yung thought ko na.. ayaw kita kausapin or what. Gusto ko lang naman din na makapag focus ka sa ginagawa mo.
Sige, aaminin ko, sumosobra ako, nagiging madamot at masama. Wala na naman akong masasabi pa kung hindi, ako nga may kasalanan.
Marami pa kong nais sabihin, kaso ayokong magsiwalat ng husto at baka hindi mo magustuhan. kung hindi ko maintindihan yung side mo, sana pinaintindi mo sa akin. Alam kong iniisip mo na hindi agad kita maintindihan at maiiba ang interpret ko pag sinabi mo sakin pero MASAKIT eh. Yung tinago mo sa akin yung sama ng loob mo. Mas masakit pa yung hindi mo dinidiretso sakin. Nangako kang sasabihin mo sakin lahat, pero iniisip mo yung iisipin ko. Wala akong pakialam kung maliit or walang kwenta man yun.
Alam kong ayaw mo ng drama, ayaw mo kong umiiyak at alam nating dun hahantung yun. Aangkinin ko na yung pagkakamali ko, nawawalan din ako ng pride at wala akong pakialam kung may maihaharap pa ko o wala. Mahaba na rin ang pasensya ko sa sarili ko at sayo, at hindi ako nagsasawa dun. Basta ang akin lang, kahit gaano pa ko maging tanga at maging o.a sa harap nila, basta ang alam ko sa sarili ko, MAHAL KITA at hindi magbabago yun.
Sana next time, sasabihin mo na sa akin. Huwag ka mag alala, iintindihin ko at pagbibigyan kita. wala ng demand, wala ng paulit ulit, wala ng immature, iiwasan kong umiyak, iiwasan ko ang drama, iiwasan ko din ang magtanong, wag ka mag alala tatahimik na lang din ako para hindi ka na marindihan.. basta hahayaan kita, i will give your ME TIME, di na kita pipilitin. titiisin ko. wag ka lang mawala sa akin, masasanay din ako.
Sorry if im not the one you think i am. Sorry if NEVER akong naging perfect. Sorry if you think I NEVER UNDERSTAND anything. I love you.
0 comments :
Post a Comment